yoqluqunun son deminde
2 posters
1 sayfadaki 1 sayfası
yoqluqunun son deminde
Yüreğindeydim
yüreğimin yangınıyla. Hayatımın son demindeyim belki son haykırışlarımla..
İçimdeki tarifsiz acıyı anlatma mümkün değil. Sensizliği sana anlatmak,
imkansız…
Derin bir nefes alıyorum,kalbim yaşlandığını anlıyorum. Aslında
sensiz hayatımda bile her şeyin sen olduğunu anlıyorum. Yemek yesem aklımda
sen,uyusam,yürüsem… Yağmurda bile sen varsın. Hayatımın her deminde, bedenimin
her hücresinde sen varsın. Atamıyorum seni içimden.. Söküp fırlatamıyorum bir
kenara.
Gece yatağıma uzanıyorum… Korkuyorum yalnız yatmaktan. Gece
lambasını yakıyorum ve sol yanıma bakamıyorum. Baktığım zaman yokluğun bir kez
daha yakıyor içimi.. Sensizlik yine acıtıyor yüreğimi. Yorgana sarılıyorum ama
senin tenin gibi kokmuyor. Uyuduğum uykuda sen hariç her şey var anlayacağın.
Kabuslar,huzursuzluk… Bir sen yoksun,bir tek sen…
Artık yemek yemiyorum.
Yediğim hiçbir yemek senin yaptıkların kadar lezzetli değil. Yaptığım hiçbir
yemekten de zevk almıyorum. Eğlenceli gelmiyor artık bana. Yine yokluğunu
hissediyorum. Bir kez daha yanıyorum yokluğunda…
“ Biz aşkı meleklerden
çaldık..” diye bağırıyor dışarıdan biri. Senin olmayacağını bildiğim halde
penceremden bakıyorum. Yoksun. Halbuki lisede biri öyle bağırsa bilirdim ki o
sendin. En çok dinlediğimiz şarkıydı diyorum ve dinlemeye başlıyorum. Sadece hoş
bir melodi doluyor kulaklarıma. Yine bulamıyorum seni.
İşten geldikten sonra
evi toplu halde buluyorum. Her şey bıraktığım yerde. Bu ev aslında benim değil
farkına varıyorum. İçinde yaşayan insanlar sana hiç benzemiyor. Odama kaçıyorum.
Duvarlara bakıyorum çeşitli posterler asılı ama hani bizim geçen yaz
çektirdiğimiz resim? Kitaplığıma yöneliyorum bunlar senin kitapların değil.
Derin bir nefes daha alıyorum, yaşlı kalbim ağrıyor. Gözlerimde yağmur
bulutu ve bir efkar sigarası. Hani seninle de içerdik ya hani Sezen abla
söylerdi biz dinlerdik. Sonra bizde eşlik ederdik ona.
Yokluğuna alışmak zor
be Bebişim. Sensiz bir evde yaşamak çok zor. Sensiz bir ömür çürütmek bi o kadar
acı. Yağmurun yağması bile anlamsız geliyor artık. Islanmak gelmiyor içimden sen
olmadan. Gittiğinden beri iki kalp iki ruh taşıyorum bedenimde. Ağırlığında
eziliyorum aşkın.
yüreğimin yangınıyla. Hayatımın son demindeyim belki son haykırışlarımla..
İçimdeki tarifsiz acıyı anlatma mümkün değil. Sensizliği sana anlatmak,
imkansız…
Derin bir nefes alıyorum,kalbim yaşlandığını anlıyorum. Aslında
sensiz hayatımda bile her şeyin sen olduğunu anlıyorum. Yemek yesem aklımda
sen,uyusam,yürüsem… Yağmurda bile sen varsın. Hayatımın her deminde, bedenimin
her hücresinde sen varsın. Atamıyorum seni içimden.. Söküp fırlatamıyorum bir
kenara.
Gece yatağıma uzanıyorum… Korkuyorum yalnız yatmaktan. Gece
lambasını yakıyorum ve sol yanıma bakamıyorum. Baktığım zaman yokluğun bir kez
daha yakıyor içimi.. Sensizlik yine acıtıyor yüreğimi. Yorgana sarılıyorum ama
senin tenin gibi kokmuyor. Uyuduğum uykuda sen hariç her şey var anlayacağın.
Kabuslar,huzursuzluk… Bir sen yoksun,bir tek sen…
Artık yemek yemiyorum.
Yediğim hiçbir yemek senin yaptıkların kadar lezzetli değil. Yaptığım hiçbir
yemekten de zevk almıyorum. Eğlenceli gelmiyor artık bana. Yine yokluğunu
hissediyorum. Bir kez daha yanıyorum yokluğunda…
“ Biz aşkı meleklerden
çaldık..” diye bağırıyor dışarıdan biri. Senin olmayacağını bildiğim halde
penceremden bakıyorum. Yoksun. Halbuki lisede biri öyle bağırsa bilirdim ki o
sendin. En çok dinlediğimiz şarkıydı diyorum ve dinlemeye başlıyorum. Sadece hoş
bir melodi doluyor kulaklarıma. Yine bulamıyorum seni.
İşten geldikten sonra
evi toplu halde buluyorum. Her şey bıraktığım yerde. Bu ev aslında benim değil
farkına varıyorum. İçinde yaşayan insanlar sana hiç benzemiyor. Odama kaçıyorum.
Duvarlara bakıyorum çeşitli posterler asılı ama hani bizim geçen yaz
çektirdiğimiz resim? Kitaplığıma yöneliyorum bunlar senin kitapların değil.
Derin bir nefes daha alıyorum, yaşlı kalbim ağrıyor. Gözlerimde yağmur
bulutu ve bir efkar sigarası. Hani seninle de içerdik ya hani Sezen abla
söylerdi biz dinlerdik. Sonra bizde eşlik ederdik ona.
Yokluğuna alışmak zor
be Bebişim. Sensiz bir evde yaşamak çok zor. Sensiz bir ömür çürütmek bi o kadar
acı. Yağmurun yağması bile anlamsız geliyor artık. Islanmak gelmiyor içimden sen
olmadan. Gittiğinden beri iki kalp iki ruh taşıyorum bedenimde. Ağırlığında
eziliyorum aşkın.
1 sayfadaki 1 sayfası
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz